In 1980 werd mijn zoon geboren. Na een paar jaar kwam het hele oorlogstrauma van de 2e generatie Joodse mensen omhoog, ik kon niet meer werken door de giga emoties die omhoog kwamen .... paniek, angsten, verdriet. De droom van vluchten, de droom van vroeger, kwam weer terug. Als kind droomde ik vaak dat er oorlog was en het enige wat we konden doen was naar een open plek in het bos gaan. Daar lag onder het gras, alleen wij wisten dat, een luik. Als je dat omhoog tilde, kon je een trap afdalen en kwam je in een ruimte terecht waar je kon verblijven, veilig voor de oorlog. Ik kon niet meer werken. Door deze angsten kwam ik zodoende bij een Bachbloesemtherapeute terecht.

In 1990 vertelde deze therapeute, Yoka Brouwer mij, dat ze een boek over Bach remedies had gecorrigeerd en dat het wel eens heel interessant voor mij zou kunnen zijn en zij nodigde mij uit voor de lezing die zij gaf. Daar werd mijn interesse pas echt gewekt…..Dietmar Krämer, de auteur van dat boek, had de Bach remedies in een heel systeem kunnen toepassen.

"Toevallig" gaf Dietmar Krämer een paar dagen later een cursus hierover in Duitsland. Ik heb mijn koffer gepakt, ben er naar toe gegaan om de cursus te volgen. Ik kwam terecht in een hotel in de buurt van Frankfurt. Daar werd de cursus gegeven. Tot mijn grote verbazing waren er ongeveer 70 deelnemers. Ik vond dat erg veel. Ik zorgde ervoor contact met Dietmar Krämer te krijgen. Tussen de middag vertelde ik hem wie ik was, dat ik enorm gefascineerd was door zijn methode en dat ik dit in Nederland wilde gaan doen.Ik werd door hem opgeleid en ben al ongeveer 21 jaar zijn medewerkster en verantwoordelijk voor de Benelux betreffende de opleiding van "de Nieuwe Therapieën met Bach-bloesems". Een paar jaar later hebben we het C.I.N.T. gesticht ( Internationaal centrum voor nieuwe therapieën). Zodoende was C.I.N.T. aanwezig in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, de Benelux, Italië en nu ook in Israël.

Door deze manier van werken met de Bach remedies zou ik in staat zijn mensen op een onbaatzuchtige manier vanuit mijn hart te helpen. Op een manier zodat ze nooit afhankelijk zouden worden van anderen. Als ze kennis zouden krijgen van remedies dan konden ze zelf hun eigen leven in eigen hand nemen. Misschien was dat heel naïef gedacht, maar de gedachte dat er op de wereld mensen waren en zijn, waar helemaal machteloos en rechteloos mee wordt omgegaan, ook heden ten dagen, is de grootste drijfveer geweest om me in de kennis van remedies te verdiepen.